Analoge gezelligheid
Het Depot-seizoen is intussen weer volop aan de gang. Ik stak van wal met de show van Natalia en ook Hairbaby passeerde al de revue (die foto’s heb je nog tegoed hier). Tussendoor was er ook nog een popup-expo en zijn ook mijn fotografie-cursussen weer gestart (hint: voor de reeks van november / december is er nog plaats!). Kortom: ik kan me wel bezighouden maar dat zal niemand nog verwonderen… (Lees verder na de foto’s)
Maar een nieuw concertseizoen betekent ook een nieuwe reeks “Open Mic”: elke eerste woensdag van de maand krijgen beginnende singer-songwriters de kans om hun werk te laten horen aan een leuk publiek in de foyer van Het Depot. Er wordt een pint gedronken, gebabbeld en dus ook naar muziek geluisterd. Wat mij betreft zijn die avonden niet alleen de gezelligste Depot-momenten, maar ook voor mij de gelegenheid bij uitstek om te experimenteren en me helemaal uit te leven. Er treden altijd pakweg een tiental artiesten op, dus bij zo een Open Mic fotografeer ik per definitie langer dan bij een gewoon concert waar ik het meestal na 2 of 3 nummers voor bekeken houd. Elke artiest bij Open Mic heeft graag wat foto’s van zijn of haar show, dus ik fotografeer standaard dan de hele avond. Minder tijdsdruk dus meer creativiteit. (Lees verder na de foto’s)
Los van die extra creativiteit, is een Open Mic avond door de kleinschaligheid ervan (minder productie-gedoe) ook de perfecte gelegenheid om af en toe wat sfeerbeelden te gaan schieten backstage, waar de artiesten vaak wat zitten op te warmen of hun instrumenten te stemmen. Ook dat weten jullie intussen: past perfect in mijn voorkeur voor reportage-werk bij een concert, het moeten niet altijd de klassieke concert-shots zijn… (Lees verder na de foto’s)
De laatste maanden voor de zomer-break betekende die creativiteit vooral dat ik steevast ook een analoge camera mee had en enkele filmrolletjes vol fotografeerde. Dat ik graag analoog werk in mijn vrij werk weten jullie intussen al, maar bij concerten blijft het wel een uidaging, zeker in de foyer. Die foyer is kleiner en geeft dus veel minder opties om van camerastandpunt te veranderen, maar de belichting is er ook veel minder uitgebreid: enkele spots, vaak enkel tegenlicht en bijna uitsluitend rood of blauw licht, wat op zich al een uitdaging is. Maar net daarom heeft analoge zwartwit fotografie zijn voordeel… (Lees verder na de foto’s)
Jammer genoeg duurt het altijd veel te lang om die films te ontwikkelen, want ook dat doe ik gewoon zelf. Maar ik heb ondanks de drukte de laatste weken toch wat tijd gemaakt om mijn achterstand in analoog wat weg te werken, de snel ingescande resultaten ter illustratie bij dit artikel. Ik val verder in herhaling als ik zeg dat ik dolgraag ook terug analoge foto-afdrukken zou maken, want dat is een ambacht wat weinigen nog meester zijn, ik maak deel uit van de laatste “lichting” fotografen die dit nog leerden in hun opleiding. Jammer genoeg is de logistiek om terug een DoKa (Donkere Kamer) in te richten niet zo evident en heb ik dus niet genoeg ruimte. Maar ook daar wordt aan gewerkt!
Kortom: ik kijk rijkhalzend uit naar de eerste Open Mic van het seizoen, morgen woensdag 1 oktober. Kom zeker langs en we drinken samen een pint!
Tot dan!
Roel