NYC - Deel 3
Na een grauwe, kille regendag gisteren, was het vandaag tijd voor de zon. En wat een wereld van verschil! Het voelde zowaar aan als lente! Maar los daarvan liep de planning niet helemaal zoals voorzien. Wat ik ingepland had als een chill dagje met redelijk wat tijd om de voeten te laten rusten, werd uiteindelijk een zware dag met heel veel kilometers op de teller. Pakweg een twintigtal als ik even snel reken…. Maar wel de moeite, want veel gezien dus! (Lees verder na de foto’s)
We startten met een metro-rit naar Brooklyn om van daaruit een stevige tocht te stappen. Maar niet zonder een stevig ontbijt uiteraard. Daarvoor gingen we mee in de rij staan om binnen te kunnen bij Clarks Diner, een heerlijk authentieke zaak in hartje Brooklyn. Al bij al viel de wachtrij mee want na een kwartiertje zaten we binnen in het geroezemoes te wachten op onze blueberry pie pancakes. Met vanilla icecream uiteraard, al moet ik met het schaamrood op de wangen bekennen dat ik mijn bord niet leeg kreeg. Maar zeker en vast een aanrader dus! (Lees verder na de foto’s)
Daarna stapten we verder richting promenade met een verbluffend zicht op lower Manhattan. Die promenade volgden we tot Brooklyn Bridge, wat de ene na de andere fotogelegenheid opleverde. Eerlijk is eerlijk: het felle zonlicht is niet altijd bevorderlijk voor leuke foto’s, maar daarover gaan we niet zeuren. Onder Brooklyn en Manhattan Bridge zitten tal van leuke vintage en retro shops, dus shoppen voor souvenirs nam net iets meer tijd in beslag dan voorzien. En daar waren we ook niet alleen! Bij één van de vele iconische uitzichten op Manhattan Bridge was de impact van Instagrammende influencers pijnlijk duidelijk: het was er over de koppen lopen tussen de selfie-makers die allemaal dezelfde foto wilden. Jammer, maar het zij zo in 2025. (Lees verder na de foto’s)
Hetzelfde kon trouwens gezegd worden van de oversteek over Brooklyn Bridge: over de koppen lopen en bij momenten was er geen doorkomen aan door al het ge-tiktok van de stijliconen. Maar na een veel te lange wandeling over de brug stonden we terug in Manhattan en gingen we richting One World Trade Center. Na een nodige tussenstop in de Irish pub voor een verfrissing uiteraard. Die pub was trouwens heerlijk aangenaam: slechts enkele gasten dus plaats zat en bijgevolg heerlijk om een uurtje bij te komen. (Lees verder na de foto’s)
Extra leuke verrassing na het pubbezoek: we flashten in de buurt de eerste Space Invader van de trip! In New York heerst er blijkbaar minder respect voor streetart dan je zou denken, want het overgrote deel van de meer dan 160 oorspronkelijke Space Invaders is intussen verdwenen of vernield. Het exemplaar dat wij konden spotten was zwaar gehavend en zat verscholen achter een stelling, maar na heel wat pogingen konden we hem toch officieel “flashen”. Ik vrees dat ook deze vriend het niet meer lang zal trekken, maar hij zit toch nog net in ons archief.
Na het invader-intermezzo passeerden we bij de Oculus, een bouwwerk van architect Calatrava ter ere van de aanslagen op 9/11. Het is een prachtige hal en als je even stil staat bij de bestaansreden en plek ervan, kan je enkel een krop in de keel krijgen. Indrukwekkend! Het shopping center moet je er wel bij nemen, het blijft Amerika natuurlijk… (Lees verder na de foto’s)
Waarschijnlijk bleven we dus ook net iets te lang plakken in The Oculus, want ineens was het grootste deel van de namiddag al verstreken. Toch besloten we om alsnog een tripje naar het observatiedek op One World Trade Center te maken: je moet toch één keer NYC vanop hoogte gezien hebben, en het weer was er ideaal voor: helder maar mooie wolken in de lucht en dus mooie lichtspelingen op de bodem ver beneden ons. Zeker een aanrader voor wie spectaculaire vergezichten wil, maar ik vond de inkleding wat “over the top” want typisch Amerikaans: het moet allemaal een “experience” zijn… Wat in principe een simpel verhaal kan zijn van ticketje kopen, minuutje in de lift en kijken maar, wordt ongevraagd uitgesponnen tot een tocht naar boven die toch een dik half uur in beslag neemt alles bij elkaar: security checkpoint, lift, een of andere vage filmvoorstelling met daarna een eerste blik op de skyline. Maar zelfs daarna is het nog een aaneenschakeling van deuren, passages door café en giftshops eer je EINDELIJK ongestoord kan rondkijken. Neem er dus vooral de nodige tijd voor in je planning! Maar los daarvan: voor twee fotografen een must om te doen en top-ervaring!
Terug beneden moesten we ons haasten richting metro, want we wilden op tijd zijn voor onze gereserveerde tafel in Hard Rock Café. Normaal gezien aan mij niet echt besteed, maar in deze stad is het wat mij betreft een must!
Al bij al dus weer een erg gevulde dag. Morgen doen we opnieuw een poging om de dag wat minder druk te maken. Ik ben benieuwd…
C U,
Roel